O mnie.

Adres bloga może być trochę mylący lub brzmieć zbyt fachowo. W rzeczywistości moje dotychczasowe zmagania z genetyką opierają się na amatorskich poszukiwaniach. Mam jednak nadzieję, że z czasem będzie coraz lepiej, szczególnie, że swoją uniwersytecką przyszłość wiążę z tym tematem.

W tym roku rozpoczynam studia na Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Jako kierunek wybrałam farmację. Mam nadzieję, że da mi to dobre przygotowanie chemiczne i częściowo medyczne dla moich dalszych planów. W ostateczności stanie za ladą w aptece też nie będzie takie złe, a może nawet będzie przypominało moje marzenie z dzieciństwa- prowadzenie kiosku „Ruchu”  😉

Żarty żartami, ale obawiam się, że moja natura nie pozwoli mi sprzedawać leków, niestety. Problem ze mną jest taki, że w życiowych planach potrzebny mi, zarzucając z angielskiego, challenge. Między innymi z tego powodu wystartowałam w OB i udało mi się zdobyć tytuł laureata (2009), co w pewien sposób pozwoliło mi trochę uwierzyć w swoje siły, z czym miewam niestety problemy. Okazało się dodatkowo, że biolodzy mogą być świetnymi ludźmi i zależność ta jest odwrotnie proporcjonalna do wielkości miasta z jakiego pochodzą. Nic nie sugerując, ja sama pochodzę z całkiem malutkiego 😉

Właśnie dzięki Olimpiadzie uzyskałam w miarę ogólne spojrzenie na całość zagadnień nauczanych w liceum. Mój raczej ścisły i logiczny umysł jakoś najlepiej czuł się w tematach genetycznych, o których czytałam coraz więcej i coraz bardziej intrygowały mnie niektóre zagadnienia. Złożoność procesów zachodzących w komórce wywołuje niekiedy we mnie to samo uczucie co patrzenie w nocne niebo. Powraca moje najwcześniejsze dziecięce zainteresowanie kosmosem, które zaszczepiła we mnie ciocia, opowiadając historie nie do wyobrażenia (później to już ja jej opowiadałam podobne historie), które w pewien niezwykły sposób pobudzały wyobraźnie. Do komórki też nie można bezpośrednio zajrzeć, dotknąć, tak jak do odległych krańców Wszechświata. I pomimo, że nie zagłębiam się już w astronomię bardziej niż w artykuły i książki popularnonaukowe, w pewien sposób pojęcie o Wszechświecie wykształciło we mnie jakąś skalę niezwykłości, w którą wpisują się początki mojej wiedzy dotyczącej funkcjonowania komórki. Każdy organizm żywy przypomina mi kosmos, niesłychanie złożony i bardzo interesujący! Jeśli więc jest taka możliwość, jeśli tylko się uda, chcialabym przyczynić się do jego poznawania.

Tak, pewnie jestem idealistką o bujnej wyobraźni, pewnie moje wyobrażenia na temat pracy naukowca, cały zapał, zginie gdzieś pomiędzy tonami przytłaczających naukowych szczegółów wymagających analizy… Może nawet trochę się tego boję. Mimo wszystko chcę spróbować. I własnie dlatego sięgam niekiedy po książki i czasopisma wykraczające poza moją obecną wiedzę, żeby przekonać się, czy to, co jest dalej, nie przyłoczy mnie i nie znudzi. Mechanika kwantowa (chociaż byłam wtedy w sumie dużo młodsza) odstraszyła mnie od astronomii. Dotychczasowe moje „smakowanie” bardziej zaawansowanej biotechnologii wcale mnie jednak nie zniechęca. Nie wiem czy się do tego nadaję, czy mój umysł sprosta zadaniom, jakie przed nim sprawiam, czy moje IQ w rzeczywistości nie szoruje podwoziem po gruncie… Ale przecież żeby sie przekonać, MUSZĘ SPRÓBOWAĆ! To jest właśnie challenge.